Szanowni Państwo,
mając na uwadze, że wprowadzony stan zagrożenie epidemicznego wpływa na naszą codzienność przygotowaliśmy dla Państwa krótkie przypomnienie najważniejszych informacji.
Czym jest stan zagrożenia epidemicznego?
Jeżeli zagrożenie epidemiczne lub epidemia występuje na obszarze więcej niż jednego województwa, zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi stan zagrożenia epidemicznego ogłasza w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego.
W oparciu o ust 2 i 4 przytoczonego przepisu Minister Zdrowia wydaje rozporządzenie, w którym może:
czasowo ograniczyć środki i sposoby przemieszczania się,
czasowo ograniczyć lub zakazać obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów spożywczych,
czasowo ograniczyć funkcjonowanie określonych instytucji lub zakładów pracy,
zakaż organizowania widowisk i innych zgromadzeń ludności,
zarządzić obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, jeżeli wykonanie ich wiąże się z funkcjonowaniem określonych obiektów produkcyjnych, usługowych, handlowych lub innych obiektów,
nakazać udostępnienia nieruchomości, lokali, terenów i dostarczenia środków transportu do działań przeciwepidemicznych przewidzianych planami przeciwepidemicznymi,
nałożyć obowiązek przeprowadzenia szczepień ochronnych oraz grupy osób podlegające tym szczepieniom, rodzaj przeprowadzanych szczepień ochronnych
Obecne, wydane 13 marca 2020 r. rozporządzenie wprowadziło większość z wymienionych wyżej ograniczeń, jednakże najwięcej kontrowersji i problemów spowodowało ograniczenie sprzedaży w obiektach handlowych powyżej 2 000 m2.
W takich obiektach, zgodnie z dalszymi zapisami Rozporządzenia, w okresie od 15 marca zabrania się prowadzenia najemcom powierzchni handlowej handlu detalicznego, których przeważająca działalność polega na handlu:
- a) wyrobami tekstylnymi,
- b) wyrobami odzieżowymi,
- c) obuwiem i wyrobami skórzanymi,
- d) meblami i sprzętem oświetleniowym,
- e) sprzętem radiowo-telewizyjnym lub sprzętem gospodarstwa domowego,
- f) artykułami piśmiennymi i księgarskimi
Zaznaczyć należy, iż często problematyczne jest określenie czy dany podmiot prowadzi handel detaliczny ww. artykułami. W naszej ocenie, poza zdrowym rozsądkiem o klasyfikacji sklepu powinna decydować faktycznie prowadzona działalność, nie zaś ew. wpis w CEIDG lub na umowie najmu powierzchni handlowej.
Powyższe ograniczenia szczególnie istotne są dla przedsiębiorców.
Jednakże, dla nich jako dla pracodawców, jak i dla pracowników ważne też są regulacje wprowadzone ustawą z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
Zgodnie z art. 3 Ustawy pracodawca będzie mógł polecić pracownikowi zatrudnionemu na etacie,
żeby wykonywał – przez określony czas – pracę zdalnie (np. z domu).
Pamiętać należy, iż jest to uprawnienie a nie obowiązek. Nie wolno jednak zapomnieć, że pracodawcom, nawet pomimo stanu zagrożenia epidemicznego nie wolno wysyłać pracowników na urlop. Nie dotyczy to jednak urlopu zaległego, który musi zostać udzielony pracownikowi do dnia 30 września kolejnego roku kalendarzowego (tj. urlop za rok 2019 musi zostać udzielony do 30 września 2020 r.). W wypadku zgłoszenia przez pracownika woli wykorzystania zaległego urlopu (bądź bezpłatnego) to pracodawca powinien takiego urlopu udzielić.
Jeżeli jednak pracodawca nie chce zmniejszać załogi zobowiązany jest do zapewnienia swoim pracownikom odpowiednie warunki BHP, mające na celu ograniczenie możliwości zakażenia wirusem SARS-CoV-2. W wypadku niewykonania ciążącego na nim obowiązku pracownikowi przysługuje uprawnienie do powstrzymania się od wykonywania pracy.
W wypadku braku możliwości skierowania pracowników na urlop lub wykonywania przez nich pracy zdalnie, pracodawca może rozważyć zamknięcie zakładu pracy i wypłatę pracownikom tzw. „postojowego”. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy, pracownikowi, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Pracownik zaś, jeżeli nie może wykorzystać urlopu lub nie może wykonywać pracy zdalnie, a żłobek, klub dziecięcy, przedszkole lub szkoła do którego uczęszcza dziecko ubezpieczonego do lat 8, zyskuje prawo do dodatkowego zasiłku opiekuńczego. Taki zasiłek przysługuje nie dłużej niż za 14 dni oraz nie wlicza się go do 60 dni zasiłku opiekuńczego, który przysługuje pracownikowi w roku kalendarzowym.
COVID-19 to nie tylko problemu dla przedsiębiorców, pracodawców i pracowników. To również duże utrudnienia dla turystów i organizatorów turystyki.
Odwołanie lotów i zamknięcie granic skutkowało anulacją wielu imprez turystycznych. W skrócie można napisać, że jeżeli w związku z zagrożeniem epidemią koronawirusem podróżny odstąpi od umowy (nie musi płacić za odstąpienie oraz zachowuje możliwość żądania zwrotu poniesionych wpłat, jednak bez dodatkowego odszkodowania oraz zadośćuczynienia)
lub
organizator turystyki rozwiąże umowę o udział w imprezie turystycznej i dokona przy tym pełnego zwrotu wpłat dokonanych przez podróżnego z tytułu imprezy turystycznej, ale bez dodatkowego odszkodowania lub zadośćuczynienia,
to organizatorowi turystyki przysługiwać będzie zwrot wpłat przekazanych na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny.
Aby odzyskać wpłaty, organizator turystyki musi wystąpić z wnioskiem do Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, w terminie 60 dni od dnia odstąpienia od umowy lub rozwiązania umowy.
We wniosku trzeba wykazać kwotę, która ma podlegać zwrotowi oraz dołączyć:
– dokumenty potwierdzające odstąpienie od umowy lub jej rozwiązanie
– oświadczenie organizatora turystyki dotyczące daty, w których to odstąpienie lub rozwiązanie stało się skuteczne
– korektę deklaracji wstępnej złożonej do Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego
wraz z wykazem umów, z których wynikają składki podlegające zwrotowi.
Oczywiście lista ograniczeń prowadzonych przytoczoną Ustawą i Rozporządzeniem jest zdecydowania większa niż te wskazane. Jeżeli coś w dalszym ciągu jest dla Państwa niejasne lub problem nie został opisany zachęcamy do kontaktu.
